Mooi he, allemaal
dezelfde schoenen, maar waarom is dat eigenlijk?
Nu simpel, gewoon omdat ze die gelijk weer lekker smerig willen maken: Wadlopen.
Nu simpel, gewoon omdat ze die gelijk weer lekker smerig willen maken: Wadlopen.
Eerst de inleiding met een kop koffie.
Daarna op naar het wad, voor de laatste
briefing. Sjonge wat is dat een eind wandelen.
Vol frisse moed, nog niet wetende wat
we tegenkomen.
De Herders leggen uit wat er te doen
staat
Regel 1: we worden smerig.
Regel 2: we worden moe
Regel 3: niet verdwalen
Regel 1: we worden smerig.
Regel 2: we worden moe
Regel 3: niet verdwalen
Daar moeten we naartoe
En deze moeten we voorbij
En daar gaan we dan. De eerste stapjes.
Nog netjes opletten dat we niet smerig worden en in de plassen trappen.
Die plassen zijn overigens toch akelig koud, dus daar stap je liever
overheen.
De eerste stapjes in de modder. Slechts
10 cm diep, maar diep genoeg om om te vallen zoals je ziet.
Heerlijk ploeteren in de modder.
"Heb ik al smerige voetjes?"
Twee beekjes waardoor het water het wad
afstroomt en nog enkele andere groepen die ook het wad van dichtbij
willen bekijken.
Het eerste beekje wordt overgestoken.
Toch wel redelijk koud hoor.
En dan die kant, waar we weer de modder in moesten... Erg stijl.
En dan die kant, waar we weer de modder in moesten... Erg stijl.
Bijkompauze, effe wat nieuwe uitleg.
"Aan de kust, de Zeeuwse kust......."
"Aan de kust, de Zeeuwse kust....."
En daar stapt de groep weer over het
volgende beekje heen. Gelukkig was deze erg breed en niet zo diep.
Enkelhoogte dus.
Onderweg kwamen we in plaats van
modderig wad ook een zandplaat tegen. Dit is dan erg hard, dus hier
kunnen we effe uitrusten, zonder bang te zijn dat we wegzakken in de
modder.
Het mooie uitzicht over de waddenzee.
Met ergens in de foto een neus van een zeehond. (ja, een echte!)
Van die rust werd goed gebruik gemaakt.
Natuurschoon werd bekeken.
Het landschap werd bewonderd.
Toen wisten we namelijk nog niet waar we doorheen moesten.
Toen wisten we namelijk nog niet waar we doorheen moesten.
Door dit stroompje namelijk. Toch iets
dieper dan we in gedachten hadden.
We begonnen ons pas echt zorgen te maken toen de begeleider zijn rugzak van zijn schouders afhaalde en extra hoog hield.
We begonnen ons pas echt zorgen te maken toen de begeleider zijn rugzak van zijn schouders afhaalde en extra hoog hield.
Aaaaah, dat is nat!
Zo nat.......
En om het af te leren, nog eentje.
Terugkijken naar de mensen die nog
moesten.... Dit is nu wat men noemt leedvermaak!
Zo, dat hebben we gehad......
Nog effe een mooie zonsondergang
scoren. Die hing daar toch maar wat te hangen.
De laatste stapjes, en we zijn weer
terug.
Goh, wat een rij auto's. Zijn die
allemaal aan het wandelen hier? En nog twee autobussen?
Moe maar voldaan richting poetsbakken.
Effe de modder van de schoenen en van
de benen afpoetsen.
Tijd om aan de innerlijke mens te
denken.
"Aan de kust, de Zeeuwse kust......"
Hmmmm, stukje vlees, dat wilt er wel in.
De rest van het gezelschap had er ook
weinig moeite mee.
We moesten het dan wel zelf aan laten
branden, maar dat was niet echt een probleem.
Zie hier het resultaat. Iedereen
smakelijk aan het vlees.
De rest had ook een plekje gevonden.
Zelfs Willem, mijn collega had het
gerstennat gevonden.
Gerda op zoek naar Joost.....Voor wie
zou dat pilsje zijn?
De foto's nakijken. Handig joh, die
digitale camera's.
Wij gingen verder naar het hotel,
alwaar we de nacht doorgebracht hebben. Zo'n mooie boerderij stond op
de website. Ze hadden alleen het riet vervangen door golfplaten. Ietsje
minder, maar ach..... Kan gebeuren.
De dag erop nog effe teruggegaan om te
kijken hoe het wad eruit ziet bij vloed. Zo dus. Je ziet er weinig van.
Het gras komt zelden onder water te staan, net genoeg om wat "vreemde"
planten zout water te gunnen.
De schapen hadden er ook weinig moeite
mee.