Eindelijk was het dan zover. Na al dat getrouw en geregel mochten we dan eindelijk aan de huwelijksreis beginnen. (was het daar eigenlijk niet om te doen?)
Eric, de broer van Annemie, bracht ons wel even naar Schiphol toe. Dan kon Tycho mooi vliegtuigjes bekijken. Zo gezegd, zo gedaan.
Toevallig was het stukje waar je naar de vliegtuigjes kon kijken, bij de KLM parkeerplaats en gates. Nu ja, dan alleen maar blauwe vliegtuigjes op de foto.
Toen we eindelijk mochten vertrekken, kwamen we bij de juiste gate, en daar hadden ze een groene voor ons neergezet, van EVA Air (ze hadden namelijk 5 cm meer beenruimte dan de concurent) Een dikke 747-400
Maandag 09-08
Na bijna 11 moeizame uurtjes (de stoel was toch wel krap) kwamen we uiteindelijk aan op de luchthaven in Bangkok. Toen we de airco ruimte uitgingen, was het net alsof er een warme deken van 30 graden warm om ons heen kregen. Deze hadden ze wel van te voren warm gemaakt, voor het extra effect. We kwamen zo rond 5 uur aan in Bangkok, en daar waar ik me het meest over verbaast heb, is dat je gewoon niet kon zien dat het nog vroeg was. Alles was in beweging, de wegen waren druk etc.Na het inchecken in het hotel, kwamen we erachter dat het ontbijt ongeveer om 06:00 begon, dus voor we het bed indoken, toch nog effe gebruik gemaakt van de ontbijtbonnen. Met een volle maag naar bed......
Dinsdag 10-08
Na een hele dag in het hotel doorgebracht te hebben met slapen en bijkomen van de reis en proberen aan te passen aan de nieuwe tijd, konden we de dag erop, eindelijk de eerste stapjes buiten de deur van het hotel wagen. Kijken wat Bangkok voor een stad is.Woensdag 11-08
Nu, toen we buiten de deur kwamen, volledig ingesmeert met Deet (anti insectenmiddel) en zonnebrand (tegen de zon natuurlijk, Thailand zit slechts 8 graden van de evenaar af, dus het gaat daar lekker hard) kwamen we er na 20 meter achter wat Thailand voor een land is. Een nette man, in een nette broek en blouse maakte met ons een praatje over het weer, dat het lekker warm was, waar we naar toe wilden, dat dat linksaf was, en toch een gigantisch stuk lopen, of we dan geen taxi nodig hadden, of een tuktuk. Nu ja, je snapt het natuurlijk al. Hij probeerde ons alles aan te smeren wat we niet wilde. Afkappen, negeren en doorlopen dachten we.
Op weg naar de skytrain nog effe een foto gemaakt van het drukke verkeer. Gelukkig is dat altijd aanwezig, dus aan auto's geen gebrek.
Die brommertjes zijn zo'n beetje de enigen die echt opschieten in het verkeer.
Een vergezicht. Ook vanuit de skytrain.
En toen kwamen we bij ons uiteindelijke doel, de kaartjes verkoop van het station. We wilde namelijk van Bangkok naar Pitsanulok reizen, en enkele dagen later van Pitsanulok naar Chiang Mai, allemaal met de trein, en als het even kon, tweede klas met airco. Zo stond het namelijk in de reisboekjes en leek het ons het mooiste om te zien hoe het landschap van Thailand er uit ziet.
Nu, de kaartjes voor het eerste stuk, 5 uur reizen en 500 km waren 380 Bhat, en het tweede stuk 320 Bhat voor 5 uur reizen.
Het leuk was natuurlijk wel, voor het station, staat een "officiele" informatiestand, en daar kun je informatie inwinnen. Na een tijdje zagen we precies wat er gebeurde. De mensen met koffers, rugzakken e.d. werden mooi naar het "officiele" (door de staat gefinancierde VVV) TAT gebracht zodat ze daar "goedkoop" een hotel of andere overnachting konden boeken.
Mijn interesse ging uit naar de treintjes, dus daar gingen we dan ook voor.
Een perron. Met tweede en derde klas voertuigen. Tweede klas heeft nog stoffen bankjes en airco of ventilators, maar derde klas is een houten bankje en open ramen.
Je kon dan getrokken worden door een perfect onderhouden locomotief.
Wonder boven wonder, leek het wel allemaal netjes op tijd te vertrekken.
Vanuit het hotel, op de 26e verdieping of zo, hadden we dit als vergezicht.
Overdag ziet het er dan zo uit. Links was, op enkele minuten afstand de Skytrain.
Woensdag 11-08
We gaan ons eerste uitstapje doen. Het grand palace. Daar waar de koning zijn tijd een beetje doorbrengt als hij in Bangkok is.We gaan met het openbaar vervoer naar het dichtsbijzijnde station (ondergrondse) en proberen vanaf daar verder te lopen. Op de een of andere manier wil het allemaal niet wat wij willen, dus raken we hopeloos de weg kwijt. Na eindelijk een taxi aangehouden te hebben, heeft die ons, op de meter natuurlijk, netjes weggebracht naar het Grand Palace, een tochtje van 5 minuten of zo.
Omdat de koningin binnenkort jarig werd, werd het zaakje nog effe opgeknapt. De bomen nog effe in model gebracht en dergelijke.
Ziet er dan wel erg grappig uit hoor. Een stuk of 5 tuinmannen, die dan boompjes aan het snoeien zijn met een bamboe ladder.
Nu het Grand Palace bleek toch wel een van de best onderhouden attracties te zijn van Bangkok, dus daar hebben we ook wel effe de tijd voor genomen om hier wat rond te kijken en wat foto's te nemen.
Het meest heilige plekje van Bangkok. De Wat ........ Juist ja...
Maar wel mooi allemaal die kleurtjes en raar gevormde gebouwen met wachters erbij.
Gelukkig was het "off season" dus was het niet al te druk. Het is tenslotte het regenseizoen.
Een muurschildering, die erg groot was. Hij werd ook ter plekke gerestaureerd.
Natuurlijk moest er ook gewerkt worden, dus hier een mannetje of zeven die een kabel aan het trekken waren. Twee man aan het werk, twee waren er commentaar aan het leveren. Twee waren aan het wachten tot ze het weer dicht mochten gooien en dan natuurlijk nog een baas of zo erbij. Het was tenslotte maar een klein projectje.
Een beetje offeren doet een mens geen kwaad.
Annemie is nu extra heilig of zo.
Deze wachters waren toch wel erg mooi, dus nog maar een keer op de foto. Deze keer met Ge erbij.
Het paleis. Zoals je ziet, erg strak gesnoeit.
Een wachtertje, daar mocht je mee op de foto. Als je een 10 minuten wachtte had je misschien de mogelijkheid om hem alleen op de foto te krijgen.
Het koningshuis is extreem populair in Thailand. Dus de Thai zelf komen ook erg graag op bezoek. Het liefst met hele klassen tegelijkertijd.
Na een stukje Grand Palace gingen we weer verder op zoek naar de Gold Mountain. Een bergje met een Wat erop.
Maar toen we deze tuk-tuk zo volgepakt zagen met groenten, moest die natuurlijk nog effe op de foto.
Eerst probeerde we het nog te voet, maar op een gegeven moment toch maar de taxi gepakt
Het uitzicht was natuurlijk fenominaal. Je kon een flink stuk Bangkok zien.
Tezamen met wat heilige dingen. Effe bijkomen van de gruwelijke verkeersdrukte in Bangkok.
Hier hebben we toch minstens een kwartier gezeten, te genieten van de rust van de rinkelende belletjes en andere dingen die hier allemaal te zien waren.
Donderdag 12-08
Het eerste uitstapje.Via de speciale reisbalie bij het hotel hebben we een tocht geboekt naar de Floating Marked bij ....... We werden hierheen gebracht in een grote bus met roze gordijntjes waar we met 12 personen in zaten.
Op een gegeven moment moesten we eruit, en bleek er een suikerplantage te zijn. Dit maakten ze van het sap dat uit de bloemen van een cocospalm druipte.
Omdat alle bussen hier stopte, was de lokale bevolking ook aanwezig om te zien of ze ons ook nog wat konden verkopen.
Dit was onze eerste ontmoeting met de Thaise bevolking buiten Bankok, dus dat werd effe op de foto gezet. Toch wel appart hoe ze daar wonen. Een krot van een huis, met een Coca Cola automaat voor de verkoop van eten en drinken aan huis. Eventueel voorzien van wat vergeelde reklame van 10 jaar terug of zo.
Hier werden we in een longtail boot geplant voor een reisje naar de floating market. Die rode man zette iedereen op de foto. Dit kon je na afloop bij de bus op een tafeltje weer terugvinden, geprint op een afschuwelijk lelijk bordje.
Onderweg zag je de lokale bevolking nog wat huishoudelijke taken verrichten.
Zo'n longtailboot is eigenlijk niet meer dan een oude automotor, een stuk pijp als uitlaat en wat waterkoeling en aan de krukas een grote pijp met aan het einde een grote schroef verbonden.
De floating market. Een hoop bootjes door elkaar, waar de Thaise bevolking de toerist nog het een en ander aan probeert te smeren. Met de rekenmachine als belangrijkste onderhandelingsmiddel, want echt Engels spreken ze niet. Zeker als het hun niet uitkomt.
Natuurlijk zitten ze dan op een harde plank met een peddel in de hand.
En voor de toerist die niet in zo'n bootje door de massa wilt, gaan ze op een grote bamboestengel zitten, om de toerist op 3 meter hoogte nog wat aan te praten. Dit lukt nog regelmatig ook.
Een enkele boot verkoopt nog echt groente en fruit, maar de gemiddelde boot verkoopt toeristische rommel.
Natuurlijk ligt de politie klaar om in te springen in geval van nood.
Na de markt hadden we de luxe bus weer terug naar Bangkok.
's Middags hadden we een bezoek op de planning staan van Jim Thomson. Een officier van het Amerikaanse leger die in Bangkok was komen wonen omdat het land hem zo aanstond. Een jaar of 8 geleden is hij spoorloos verdwenen in het oerwoud van Maleisie. Zijn huis (opgebouwd uit 6 teakhouten huizen) was in de tussentijd omgebouwd tot museum.
Zoals je ziet, had hij ook een prachtige tuin.
De Thai leefde vroeger altijd een verdieping hoger, ivm eventuele overstomingen. Dit had hij dan ook prachtig in stand gehouden. Wel de schoentjes uittrekken voor je naar binnen gaat.
Vrijdag 13-08
Bij een lokaal reisburo hadden we voor 7000 Bhat een tweedaagse reis geboekt naar de Bridge over the River Kwai en een watervalletje.
Gezien het feit dat de brug zo'n hoop levens gekost heeft, eerst nog een bezoekje aan het oorlogskerkhof bij Kanchanaburi.
Hier liggen 1800 Nederlanders begraven die overleden zijn bij de aanleg van de spoorlijn naar Birma. Hier op de foto ook het hele reisgezelschap. De Thaise links, met in het midden de Birmaanse reisleider en daar rechts van de twee Australiers en dan mijn vrouw (dat klinkt erg raar als ik het zo schrijf)
Toen op naar het museum en dan naar de brug. Deze hebben ze aan het einde van de oorlog kapot gebombardeerd, maar is netjes hersteld door de lokale spoorwegen omdat het toch wel erg makkelijk was zo'n spoorweg.
Dit was de gemiddelde staat van onderhoud van het museum. Netjes schoon en alles strak onderhouden. De spullen die achter glas stonden zagen er iets beter uit, maar motorfietsen met banden langs de velgen is niet echt wat je zegt een mooi museum.
Toen de brug. Dit is natuurlijk wel een sterk staaltje. Iedereen loopt gewoon over de rails in de hoop dat er geen trein aankomt. Je voelt je erg veilig als je 20 meter naar beneden kunt kijken om het water voorbij te zien stromen.
