Aldaar hadden we een hotelletje tevonden, the New Ikaros (Neos Ikaros) te Agia Galini, vanwaar we zuid-Kreta hebben verkend.
Beginnende met een avondfoto van het schilderachtige plaatsje: Agia Galini. (de heilige Galini)
Typisch Grieks nietwaar?
De dag erop gingen we wat door het dorp wandelen, en wat kwamen we tegen, zwaar onder het stof:
Een echte oude mini 1000. Met de klok nog in het midden. Volgens mij liep hij niet vaak meer, maar dat weet je toch nooit in die landen.
Het strand. (behoorlijke kleine kiezeltjes, dus toch nog goed loopbaar)
Mijn Griekse goddin. (zelf meegenomen)
De heuvel vanwaaruit we net dat stand op de foto gezet hebben. De zon is net onder, dus de laatste personen in badkleding druipen af.
De volgende dag, het haventje verkennen.
Allemaal vissersbootjes. In het weekend kwamen er nog meer te liggen.
Mijn beneden bij de zee, wat afkoeling zoekende.
Hee, de eerste Griekse god. Zie je ook dat ie al wat bruin is?
De weg terug, na de afkoeling in de zee. We wilde eerst naar het volgende dorpje lopen, langs de zee, maar dat ging niet door vanwege wat aardverschuivingen die ons de weg onmogelijk maakten.
De volgende dag ons eerste uitstapje. Naar Previli. Daar zou een mooi palmbomenstrand moeten zijn en een aardig klooster.
Hier waren de havengangers met de hand wat inkvissen aan het vangen. Volledige aandacht omdat ze er eentje zagen zwemmen.
De rotsachtige kust, vanuit de zee gezien.
Heee, hebben we die al niet een keer vaker gezien?
En deze dan?
Bij het palmbomenstrand (Previli), was dus een beekje wat uitkwam in de zee, Dit is het zoetwater beekje. Lekker fris, maar wel met de palmbomen aan de zijkant.
Dit is dan het zeegedeelte. De boot vaarde tot aan het strand, en daar mochten we uitstappen. Hier was dus echt zeezand, maar zo heet, dat je zonder schoenen niet kon lopen.
Naar boven toe zou een klooster zijn, dus wij de trap op.
Dik 400 treden later (3 kwartier)..... Dit uitzicht.
Het klooster hebben we niet kunnen vinden. Te ver weg, en geen wegwijzers.
De boot weer terug.......
De volgende dag gingen we maar een auto huren. De autoverhuurders hadden een goed leven. Er was nog maar keuze uit twee modellen. Een jimmy en een smart. Het is de Jimmy dus geworden.
Onderweg door een bergdorpje kwamen we de volgende vrouw tegen. (wat niet op de foto staat, maar wat we wel gedaan hebben, is een oude man meegenomen naar het volgende dorp..... Integratie in de samenleving :-)
Ze had het zwaar. Net boodschappen gedaan.
Zo krijg je natuurlijk onderweg sprookjesachtige taferelen met haarspeldbochten en zo..... Oh had ik mijn mini maar. Die Jimmy reed lang zo lekker niet.
Een plekje onder de rots om de lunch te nuttigen. hier lagen ook nog wat lege en volle 9mm patronen. Waarschijnlijk om verkeersborden dood te schieten :-)
Annemie's auto met chauffeur.
En als je dan op Kreta rond aan het rijden bent, zie je nogal wat bordjes met: "Monestary xxxx"..... Nu, bij het eerste bordje wisten we dat nog niet, dus wij erheen:
Een oude olijfboom in de buurt van de parkeerplaats.
En een nog oudere, grotere boom:
De bijgebouwen van het klooster.
De kerk bij het klooster. Dit is overigens het Vrontisiou klooster - Monastery of Ayios Antonios. Let op de klokkentoren in westerse stijl. De zonnewijzer met inscriptie heb ik niet kunnen ontdekken.
Een bakje met water. Later kwamen we erachter dat in het boek over Kreta, dit "een prachtig bewerkte fontein uit de 15e eeuw. Het reliëf in he midden stelt Adam en Eva in het paradijs voor. God en nog 4 figuren aan hun voeten die de rivieren van Eden symboliseren, en uit de monden waarvan koel water stroomt".... Je snapt... Hier is wat fantasie bij nodig. De fontein werd tegenwoordig gevoed door een slang en de bron zal inmiddels wel opgedroogd zijn.
Ik vond de bomen overigens net zo mooi. (waarschijnlijk ook net zo oud)
Dit is overigens een knap staaltje bovengrondse waterleiding die we in deze regio veel tegenkwamen. Maar goed dat het hier nooit vriest.
Een beetje verder kwamen we bij een romeinse opgraving terecht. Helaas voor Griekenland hebben ze die nogal veel, dus erg goed conserveren is te duur, maar zie hier het resultaat:
De beelden die ze waarschijnlijk ergens gevonden hebben.
In best aardige staat overigens, dusdanig goed dat ze achter een hekwerk moesten.
De opgraving zelf.
De Basilica of Ayios Titos - de oude Romeinse stad Gortina. Alwaar de beroemde "laws of Gortina" bewaard zijn gebleven:
Ontcijfer je het zelf?
Met weer zo'n oude boom.
En een oude wijze geleerde.
Verder kwamen we in het dorpje Timbaki. Een wat groter dorpje. Kennelijk gaan ze hier winkelen met de traktor :-)
De dagtrip werd beeindigd met een bezoekje aan het ozo mooie Komos Beach. Hier is niets dan strand, een oude SRV wagen met drinken (en een ronkende generator, er is namelijk geen stroom) een paar schildpadden (ja, dit is zo'n schildpadden strand) en veeeeeeel zand. Echt een mooi zandstrand.
Helaas was het weer wat onstuimig, zodat de rode vlag uithing. Niet aan te raden om in de zee te gaan zwemmen.
Maar wandelen kan natuurlijk wel.
Zie de Griekse god in de branding.
En een bijbehorende Griekse goddin.
Aldus Komos beach.
De volgende dag wilde we de Imbros kloof gaan wandelen. De weg ernaar toe ging ook door een kloof. Best mooi, nietwaar?
Maar wel oppassen;
Voor vallend gesteente.
Effe een vergezichtje.
Een kerkje met wat geiten.
Een gehavend bordje. (we hebben ze wel erger gezien met grotere gaten)
Toen we bij de kloof waren, zijn we maar wat gaan drinken. Even aansterken voor de wandeling die komen gaat.
Echt druk was het niet. Het leven was er goed, voor de plaatselijke poes.
En toen ging de wandeling beginnen. 6 - 7 km over rotsen wandelen.
Nog opgewekt en fris.
Lekker zonnetje.
Aardige bomen.
En aardige stenen.
Tussendoor (ongeveer halverwege) zat nog een herder met wat geiten. Tevens ticket controle en verkooppunt.
Met wat gaten in de rotswand.
Af en toe mochten we ook nog in de schaduw wandelen.
En werd de kloof steeds smaller.
En steilere wanden.
Maar we bleven volhouden.
Uit het niets kwam er dan ineens zo'n boom uit de rotsen. (let tussendoor ook nog eens op de geiten die daar rustig aan het herkauwen waren)
Weer van die "vasthoudende bomen"
En uiteindelijk moest de rots het dan toch af laten weten en won de boom.
We werden ook regelmatig ingehaald door personen die meer haast hadden.
Maar het bleef wel mooi.
En rotsachtig. Heee, op het einde zie je alweer de zee. Zouden we er al bijna zijn?
En ja hoor, De kloof uitgewandeld. Zie hier het bordje van de plaatselijke VVV als je hem omhoog wilde wandelen.
Weer terug bij die schilderachtige dorpjes.
En weer een klooster. Deze keer toch het Previli klooster gevonden. In het klooster mochten geen opnames gemaakt worden, dus hier alleen de buitenkant. Ze waren alles grondig aan het renoveren en nieuw op aan het bouwen.
"Monastery of Ayios Ioannis Theologos Previli"
En 500 meter verderop het volgende klooster.
"Monastery of Ayios Ioannis Prodromos Previli"
Nog ouder en minder onderhouden. Ze waren wel bezig met restaureren, maar er was nog een lange weg te gaan.
En weer een volgende dag. Deze begint natuurlijk weer met ontbijt:
Zo zaten we dan elke morgen. In het ochtendzonnetje.
Met het uitzicht op de zee. (te ver af om de zee te horen ruisen)
Op naar het strand. Tijd voor een dagje stand.
En 's avonds weer een eettentje. Deze keer eentje met uitzicht.
In de palm die je in het midden van de foto ziet staan, kwamen 's avonds, als het donkerder werd, allemaal vogeltjes overnachten. Een heel gekwetter. Tegen de tijd dat het dan donker was, waren ze ook stil.
Als je dan 's avonds op een strandstoel ligt, te luisteren naar de branding, is dat best rustgevend.
's Morgens ga je dan weer vol goede zin op naar een nieuwe bestemming. Deze keer wilden we de bus gebruiken. Openbaar vervoer...... Voor Eur 10.50 twee retourtjes gekocht bij de plaatselijke busvrouw. Als je dan vraagt hoe het met de tickets werkt, wordt ze erg boos. Dus de lokale internetcafe maar binnengestapt en gevraagd hoe laat de bus vertrok. Die wist dat wel haarfijn te vertellen.
3 tickets voor de heenreis, en weer drie voor de terugreis. De ritprijs was Eur 2.60 en die werd dan gewoon opgebouwd uit deze tickets. Een sluitend systeem, maar de conducteur had er behoorlijk aan te rekenen.
De reis ging naar Matala. Een 300 Meter zandstrand en in de rotsen aan de zijkant, zijn een hele serie grotten uitgehakt. Deze haalden in de 70er jaren de internationale pers vanwegen de Hippies die hier overnachten.
Die gaten zijn dus de oude grotten.
300 mter strand, is dus 300 meter toeristen :-)
Het was wel lekker koel in die grotjes. Men neemt aan dat deze grotten gebruikt werden als begraafplaats voor de oude romeinen. Als hun daar in begraven werden, waren ze in ieder geval wel klein.
Of ze hebben stevige hoofden.
Het bootje voor de boottochtjes.
Weer zo'n grot met begraafplaatsen.
De zee was er erg warm en geschikt voor overwintering volgens het boekje. Dat moest dus getest worden.
Warm genoeg om kopje onder te gaan. Alleen niet voor Annemie.
Nog zo'n held.
Tadaaaaaaaaaaa
's Avonds weer eten (deze keer gingen we linksboven eten bij Onar)
En dan weer de laatste dag. Eens een keer een foto van de straat waar we elke dag ons water kochten en het brood voor die dag.
We gingen maar weer met de bus naar Timbaki. Daar bleek markt te zijn. Ze pakken het dan ook geljik goed aan. Kilometers markt.
Getuigen de marktkoopvrouwen.
Het was in ieder geval wel spotgoedkoop.
Tijd voor een verkeersopstopping, dankzij het structureel dubbel (en driedubbel) parkeren van de auto's als ze iets nodig hadden.
Nog even een terrasje, en dan de bus weer terug naar het hotel en dan kan de reis terug naar Duitsland weer beginnen.